Een liesbreuk of dijbreuk is een verzwakking of opening ter hoogte van de buikwand (= breukpoort), waardoor het buikvlies kan uitstulpen en uitwendig een zwelling veroorzaakt. Boven de liesplooi spreekt men van een liesbreuk, onder de liesplooi van een dijbreuk.
Iedere breuk bestaat uit:
Deze opening of verzwakking kan aangeboren zijn of in de loop der jaren ontstaan. Oorzakelijke factoren kunnen zijn: zwaar werk (heffen en tillen), veel hoesten (longziekten), veel persen (constipatie), overgewicht, en veroudering (verzwakking van de spieren). Een liesbreuk treedt vaker op bij mannen dan bij vrouwen, een dijbreuk vaker bij vrouwen.
Klassiek presenteert een liesbreuk zich als een zwelling ter hoogte van de lies. Deze zwelling neemt vaak toe bij hoesten of niezen. Een liesbreuk kan pijnloos zijn, maar geeft toch vaak klachten, voornamelijk bij mobiliseren.
Zolang de zwelling gemakkelijk teruggeduwd kan worden, spreekt men van een reponeerbare liesbreuk.
Het is belangrijk om een onderscheid te maken met een niet-reponeerbare of ingeklemde liesbreuk. Dit wordt doorgaans ervaren als een hevige pijn ter hoogte van de liesregio gecombineerd met een harde zwelling die niet meer terug kan worden geduwd. In dit geval is een dringend operatief herstel aangewezen, omdat de bloedtoevoer naar de breukinhoud (bv. darm) wordt belemmerd.
Bij twijfel (bijvoorbeeld indien er pijnklachten zijn zonder een duidelijke zwelling ter hoogte van de liesstreek), wordt best een aanvullende echografie uitgevoerd.
Een liesbreuk kan niet spontaan genezen. De grootte van de liesbreuk neemt zelfs toe met de tijd. De behandeling van een liesbreuk is daarom altijd een operatie.
De operatie bestaat erin de inhoud van de breukzak terug te plaatsen in de buikholte. Vervolgens wordt de buikwand verstevigd met een kunststofnetje (= prothese of mesh), om een nieuwe zwelling te voorkomen. Dit prothesemateriaal is veilig en wordt goed door het lichaam geaccepteerd.
Doorgaans wordt dit met een kijkoperatie (laparoscopie) uitgevoerd, omdat dit minimaal invasief is en er een vlotter herstel is na de operatie. In dit geval worden via een aantal kleine gaatjes een camera en werkinstrumenten in de buikholte gebracht. De buik wordt opgeblazen en de chirurg kan uw buikholte op een televisiescherm zien om de operatie uit te voeren. Het netje wordt langs de binnenkant van de buikholte geplaatst, tussen het buikvlies en de spieren van de buikwand. Voor een kijkoperatie is een algemene verdoving noodzakelijk.
In sommige gevallen, indien een kijkoperatie niet mogelijk is, wordt een open snede in de lies gemaakt. Het netje wordt dan tussen de spieren van de buikwand gefixeerd. Een open (klassiek) liesbreukherstel gebeurt onder volledige verdoving of met een ruggenprik.
De ingreep gebeurt via dagziekenhuis of via één hospitalisatienacht.